เซ็บเดิร์ม โรคผิวหนังเรื้อรังที่กวนใจใครหลายคน

ปัจจุบันสาเหตุของการเกิดโรคเซ็บเดิร์มยังไม่สามารถสรุปได้แน่ชัด แต่คาดว่าเป็นผลมาจากปัจจัยหลายอย่างผสานกัน โดยปัจจัยที่อาจทำให้เกิดโรคเซ็บเดิร์มได้ มีดังนี้

• เชื้อยีสต์ Malassezia จุลชีพธรรมชาติบนผิวหนังที่อาศัยน้ำมันจากต่อมไขมัน โดยยีสต์ชนิดนี้ถ้าอยู่ในภาวะปกติจะไม่ส่งผลเสียแต่มีบทบาทสำคัญในการรักษาสมดุลของระบบนิเวศบนผิวหนัง แต่เมื่อใดที่เชื้อยีสต์นี้มีมากเกินไป ก็จะทำให้ผิวเสียสมดุล ผิวลอกเป็นขุยและกระตุ้นให้ผิวเกิดการอักเสบได้ โดยพบว่าผู้ป่วยเซ็บเดิร์มมักมียีสต์ชนิดนี้บนผิวมากเกินไป
• การมีผิวมัน จะทำให้ร่างกายผลิตน้ำมันส่วนเกินออกมามากกว่าปกติ ซึ่งน้ำมันส่วนเกินเหล่านี้เองที่เป็นสาเหตุในการสร้างสภาพแวดล้อมต่อการเจริญเติบโตของเชื้อยีสต์ Malassezia ซึ่งเป็นสาเหตุหลักของโรคเซ็บเดิร์ม และอาการอักเสบระคายเคืองบนผิว
• ปัจจัยทางพันธุกรรม คนที่มีประวัติครอบครัวเป็นโรคเซ็บเดิร์มหรือโรคผิวหนังอื่น ๆ จะมีความเสี่ยงในการเกิดเซ็บเดิร์มมากกว่าคนทั่วไป นอกจากนี้ลักษณะผิวหนังหรือการผลิตไขมันก็อาจได้รับการถ่ายทอดมาทางพันธุกรรมด้วย
• ระบบภูมิคุ้มกัน ปกติแล้วระบบภูมิคุ้มกันของเราจะทำหน้าที่ปกป้องร่างกายจากสิ่งแปลกปลอม แต่ในผู้ป่วยเซ็บเดิร์มระบบภูมิคุ้มกันอาจทำงานผิดปกติ ทำให้เข้าใจผิดว่าเชื้อรา Malassezia เป็นสิ่งแปลกปลอม จึงตอบสนองต่อเชื้อนี้รุนแรงเกินไป จนทำให้เกิดการอักเสบและผิวลอกเป็นขุย 
• การเปลี่ยนแปลงของฮอร์โมน เช่น แอนโดรเจนหรือโปรเจสเตอร์โรน โดยฮอร์โมนเหล่านี้มีบทบาทในการกระตุ้นให้ต่อมไขมันให้ผลิตน้ำมันส่วนเกินออกมามากขึ้น ทำให้เชื้อยีสต์ Malassezia เจริญเติบโตได้ดี พบได้ในวัยรุ่นและคุณแม่หลังคลอด

นอกจากนี้ ความเครียด สภาพอากาศที่ร้อนชื้น การใช้ผลิตภัณฑ์ที่ไม่เหมาะกับสภาพผิว รวมถึงการดูแลสุขภาพโดยรวมไม่ดีพอ ก็เป็นสาเหตุที่ทำให้เกิดโรคเซ็บเดิร์มได้เช่นกัน

โดยอาการของโรคเซ็บเดิร์มเกิดได้กับคนทุกเพศทุกวัย โดยผู้ป่วยที่อายุที่สุดที่เคยพบโรคเซ็บเดิร์ม คือ ทารกแรกเกิด 2 เดือน ทำให้วงการแพทย์สรุปได้ว่าเมื่อเริ่มมีการสร้างต่อมไขมันขึ้นมา ผื่นก็สามารถกำเริบขึ้นได้เอง